Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam 54e verslag – ma. 7.12.09 – 9 deelnemers, waarvan 2 nieuw.
Om 20 uur opent de gespreksleider de bijeenkomst en heet de aanwezigen welkom. In het kader van mededelingen geeft een deelnemer zich op voor de training Voorlichting op 12 december a.s.
Ten behoeve van de 2 nieuwe aanwezigen leest de gespreksleider de tafelmanieren voor.
Op verzoek van de gespreksleider is een ander ervaren groepslid bereid als interim gespreksleider op te treden, zodat de gespreksleider zich volledig kan richten op de verslaglegging.
De interim gespreksleider nodigt uit tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond. Hierop doet A de volgende suggestie:
A. Terugval en wat er aan vooraf gaat! Bij mij ontstaat een fantasiewereld: misschien kan je onder bepaalde omstandigheden wel één of enkele glaasje nemen. Meestal stopt dat na één avond. Soms ben ik er weer een paar dagen mee in de weer. Ik vraag me dan ook af of ik er rücksichtlos mee moet kappen of dat ik af en toe kan experimenteren.
Na enige discussie blijkt een ieder akkoord met dit voorstel en de ronde begint:
B. Dit onderwerp is voor mij heel bekend. Het is een hele tijd niet gebeurd. Ik heb met mijn vrouw afgesproken dat ik op een feestje twee à drie biertjes drink. Maar vaak loop ik te snaaien, rode wijn in een groot glas enz. Achteraf vraagt mijn vrouw of het is gelukt, twee à drie biertjes. Ja zeker, zeg ik dan. Als ik bij twee winkels boodschappen moet doen drink ik sneaky zes bier. Op de verjaardag van mijn schoonmoeder die 87 werd dronk ik negen bier en ik nam er twee mee voor thuis. Ik verstopte ze in de schuur. De volgende morgen betrapte mijn vrouw me in de schuur. Ik heb nu een tijd met een dorpsgenoot gepraat die ook naar de groep gaat. Hoe lang nog? Hoe lang zal mijn huwelijk nog duren? Ik wil niet twee of drie biertjes maar een krat, een grote fles. Nu is mijn contract niet verlengd. Ik heb refusal maar die durf ik niet te gebruiken. Mijn plaatsgenoot zei: er is maar één oplossing en dat is radicaal stoppen. Komende zaterdag heb ik weer een feestje van een vriend die 60 wordt. Mijn vrouw vraagt: gaan we of gaan we niet!? Ik zeg dat we gaan. Ik vecht al heel lang, maar als er ook nog tegenslagen bij komen dan lukt het zeker niet.
C. Ik herken het probleem Was bij mij ook zo. Mijn vrouw zei: je gaat er wat aan doen of het is einde oefening. In de kliniek kreeg ik voorlichting van twee ervaren rotten, voor mij het levende bewijs dat het wel kan. Ze zeiden dat alleen echt niet gebruiken de oplossing is. Totaal niet! Dat was schrikken. Ik dacht ik moet het onder controle krijgen, bijvoorbeeld ik drink bv. vandaag niet. Deze boodschap was anders: totaal stoppen! De twee voorlichters waren daarin heel duidelijk. In de kliniek heb ik de eerste stap gezet. Uit de kliniek is de kans op terugval wel groot. Onderhoud is dus nodig. Feestjes blijven zich voordoen. Altijd is er wel een reden om terug te grijpen op je middel. In deze groep trof ik ervaren rotten met soms wel 10 jaar ervaring. Als je lange tijd niet gebruikt gaat het steeds makkelijker. De aandrang wordt steeds minder sterk. Je kan dan denken dat het over is. Na het stoppen met roken heb ik twee keer een terugval gehad. Ik wil dat niet met alcohol. Ik ga ook weer naar feestjes toe. Soms zeg ik ook wel eens een feestje af omdat ik me dan niet voldoende op mijn gemak voel. Bij roken was ik binnen een week weer terug bij af. Het is mij duidelijk. Ik ken geen lotgenoot die af en toe gebruikt. Het is dus niet mogelijk. Het gaat steeds makkelijker maar het kost tijd.
D. Ik ben ervaringsdeskundige in het mezelf belazeren, bagatelliseren, valt wel mee. Het ging van kwaad tot erger tot ik letterlijk omviel. Ben veel dingen kwijt geraakt. Ik kan er goed promotie voor doen, maar het heeft me weggebracht van mijn kern. De keuze is er: er is nog een aantal dingen dat ik wil doen in dit leven, dicht bij mijzelf blijven. Ik heb een keuze voor mijzelf gemaakt. Hoe vaak moet het voorkomen dat ik mezelf belazer? Je doet het voor jezelf, niet voor je partner. Heb die afspraak wel honderden keren geschonden. Een beetje drinken: no way! Een drankje is niet genoeg. Teleurstelling in mijzelf is het allerergste en dan pas komen de mensen om mij heen. Ik spreek over een korte periode zonder gebruik van zo’n 1 ½ jaar en dat is in relatie tot mijn langdurig gebruik heel kort. Het stoppen brengt me heel ver. Ik heb er wel een grote prijs voor betaald. Veel mensen om mij heen hebben zich van mij afgewend. Ben nog aan het opruimen. Ik houd het bij mezelf, verschuil me niet. Het verschil met 1½ jaar geleden is enorm. De prijs voor sociaal drinken is er niet. Ik heb geen verlangen. Ik ontmoet veel tegenslagen, moet problemen oplossen. Het is fijn om problemen zonder verdoving op te lossen.
E. Opgesloten zitten 24 uur, dat ken ik. Opgesloten zitten in jezelf, dat ook. Voor mij is het een raadsel waarom ik af en toe een paar liter pak. Dat pakt steeds desastreuzer uit. Ik vind dat heel tragisch. Ik heb wel het gevoel dat ik er klaar mee ben, zeker met coke. Maar ook drank blijft een probleem. Door mijn chronische ziekte moet ik pillen innemen waarvan ik ’s ochtends een paar uur strontziek ben. Refusal heb ik nodig. Ik spuug het niet uit, ik wil er niet mee sjoemelen. Ik heb zoveel gezopen en gesnoven dat ik er echt schijtziek van ben. De laatste keer drie dagen op het politiebureau met bloed in ontlasting. Als ik begin, begin ik thuis. In het begin heb ik feestjes ontlopen. Absoluut! Mijn ex accepteerde mijn smoezen en verhalen niet. Groot gelijk had ze. Met mij is niet te leven. Verplichtingen naar de buitenwereld? Als ik iets niet leuk vind, dan ben ik er snel mee klaar.
F. Mijn vrouw was een week weg bij mijn oudste zoon. Ik was alleen, was van plan om te eten, haalde allerlei blikken uit de voorraadkast en zette die op de aanrecht. Maar ik kwam er niet toe om het klaar te maken. Het drinken ging wel door. In één van de nuchtere momenten stelde ik mezelf de enige vraag die er echt toe doet: wil ik leven of wil ik dood? Waarom weet ik niet, waarschijnlijk instinctief, koos ik voor het leven. Maar dan wel een ander leven. Hoe wist ik niet. Met behulp van de huisarts heb ik een traject naar de kliniek ingezet. Eerst Detox, daarna zes maanden dag-therapie. Voor mij een goede aanzet voor een ander leven. Met de groep had ik al kennis gemaakt. Ik beschouw de groep als een uitstekende manier om onderhoud aan mijzelf te plegen. Want dat is, heb ik geleerd, heel belangrijk. Bij de les blijven met andere gelijkgestemden. En dat blijft heel belangrijk.
G. Trots is mijn ondergang en redding geweest. Ik ging naar de specialist voor mijn lichaam en niet voor mijn geest. Ik gooide drank in een emmertje en daarna in mijn mond. Ik was te trots, de koningin. Maar daarna voelde ik me een super looser. Drank maakt dat van me. Ik ben heel diep gezonken. Ik dronk tijden niet, 3- 4 maanden niet. En dan dronk ik 3- 4 dagen achter elkaar. Ik was het leven zo zat. Mijn omgeving trouwens ook. Mijn zus heeft me hier gebracht. Genoeg is genoeg. Dit kan niet meer. Een lid van het bestuur belde me op of ik op TV wilde komen. Mijn tweelingzus zei: niet doen hoor; ze denken dan dat ik het ben! Ze geloven niet dat jij het bent. Mensen vinden het leuk om een looser te zien. Ja, er is iets beschadigd waardoor ik niet meer kan gebruiken.
H. Ik kan iets zeggen over een terugval. Afgelopen weekend heb ik voor het laatst gedronken. Wijs. Af en toe een blowtje. Thuis komen en dan een wijntje als beloning. Ik heb geroepen: ik ben een alcoholist, schenk mij maar in. Afgelopen weekend ging het licht uit. Niet eten, wel veel drinken. Mijn dochters van 27 en 22 zeiden dat ik stomdronken was geworden. Ze hebben me in een taxi gestopt. Ik ben zelfs een meisje van 10 jaar vergeten mee te nemen. Ik verlies mijn kinderen. Raar, ik heb niet eens een kater. Mijn dochter is komen praten. Ik heb besloten dat ik stappen moet zetten. Ik kan niet twee glaasjes drinken. Ik moet wel. Ik dronk 1½ liter wijn per dag. Is dat gevaarlijk?
I. Ik ben onder de indruk en ik zal hier zeker wat aan hebben. Kom zeker volgende week weer terug.
Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A de gelegenheid te reageren:
Ik voel ‘Herkenning’. Ik had een terugval van drie avonden. Al direct een black out. Beetje eten en weer drank halen. Weer het licht uit. Heb dat vroeger wel vaker gekend. Mijn dochter zie ik nooit meer. Jammer. Ze heeft veel meegemaakt. Mijn fantasieën maken mij onrustig, heel nerveus. Af en toe drinken, onrustig slapen, kan me niet meer concentreren. Het licht gaat steeds vlugger uit. Portemonnee weg. Vandaag ben ik geschorst, zou met Sinterklaas helpen. Heb ’s nachts mijn chef gebeld. Ben al vier keer mijn afspraken niet nagekomen. Ik heb ze in de steek gelaten, belazerd. Ik raak steeds meer kwijt in de periode van 30 jaar drinken. De laatste keer had ik wel het gevoel/idee bij mijn eerste drankje: wat doe je nu?
A wordt bedankt voor het onderwerp en de overigen voor hun reacties, waarna een ieder een financiële bijdrage in de groepspot deponeert. De bijeenkomst wordt beëindigd om 21.35 uur.
Amsterdam, 10 december 2009
